Willem Sluiter

Sluiter werd in 1627 geboren in Neede als zoon van Tilman Sluiter en Geertjen Saalkink die te Neede huwden in 1625. Hij studeerde theologie in Utrecht bij Gijsbertus Voetius. In 1652 werd hij predikant te Eibergen, in de Oude Mattheus, de kerk naast de huidige bibliotheek. (waar ook de lezing plaatsvindt). In 1662 trouwde hij in Borculo met Margareta Sibylla Hoornaert, dochter van Joannes Hoornaert, rentmeester van de heer van Borculo. In 1664 werd hun zoon Johannes gedoopt. Sluiter overleed op 28 december 1673 in Zwolle.

Sluiter schreef zowel religieuze poëzie als lofzangen op het eenvoudige leven op het platteland. Van hem zijn de beroemde dichtregels: ‘Waer iemand duisent vreugden soek Mijn vreugt is in dees' achter-hoek’, dichtregels die vaak in verband gebracht worden met de streeknaam Achterhoek.

Ellen Vujević

Ellen is docent Nederlands op Houtkamp College in Doetinchem. In het kader van haar masterstudie Neerlandistiek heeft deze jonge, in Winterswijk geboren, Achterhoekse ter gelegenheid van de 350ste sterfdag van Willem Sluiter een expositie ingericht in de Vrije Universiteit Amsterdam. In haar lezing zal ze vertellen over de dichter, over het belang van zijn gedichten voor de Achterhoek en over het samenstellen van de expositie.

Van Achterhoek tot Amsterdam, Willem Sluiter 350 jaar

In deze tentoonstelling wordt een sprong van zo'n 350 jaar terug in de tijd gemaakt, naar de zeventiende eeuw, waar kennis gemaakt wordt met de bijzondere dichter en dominee Willem Sluiter. Het werk van deze Achterhoeker was een aantal eeuwen zeer populair. Zo populair, dat het vele malen is herdrukt en er, na verschijning van het boek Willem Sluiter anno nu, opnieuw belangstelling voor is ontstaan.

De werken van Sluiter zijn, ondanks dat hij deze wereld 350 jaar geleden achter zich liet, in de loop van de eeuwen door vele handen gegaan. De gedichten zijn veelvuldig gelezen én gezongen, zijn werk en liederen en hebben troost en vreugde gebracht. Hij heeft zijn sporen achtergelaten door de tijd. Een mooi moment is daarom nu, 350 jaar later, aangebroken om zijn werk in het zonnetje te zetten, te koesteren dat het nog steeds bestaat, nog erg lang zal blijven bestaan, en door deze tentoonstelling weer opnieuw zal gaan leven.